تأثیر فعالیت بدنی بر شاخص توده بدن و برخی ویژگی های آمادگی جسمانی در زنان معتاد

مقدمه: اعتیاد به مواد یکی از مهمترین مشکلات و بیماری های قرن حاضراست و توجه به مسئله اعتیاد در جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر فعالیت بدنی بر شاخص توده بدن و برخی ویژگی آمادگی جسمانی در زنان معتاد بود. روش کار: در این مطالعه شبه تجربی 30 نفر از زنان معتاد از بین کمپ های ترک اعتیاد شهر تبریز به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. آن ها بر اساس سن و قد در دو گروه فعالیت بدنی و گروه کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به صورت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه انجام گرفت. قبل از شروع جلسات پیش آزمون و در پایان آخرین جلسه و پس آزمون که شامل اندازه گیری شاخص توده بدنی (وزن/قد 2)، ویژگی آمادگی جسمانی (حداکثر اکسیژن مصرفی (آزمون راکپورت)، قدرت عضلانی (دینامومتر)، استقامت عضلانی (دراز و نشست و بارفیکس اصلاح شده)، چابکی (دو 9×4) و انعطاف پذیری (آزمون خمش به جلو) اجرا شد. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 21 تحلیل شد. یافته ها: درگروه فعالیت بدنی شاخص توده بدنی با (026/0 = p) و ویژگی آمادگی جسمانی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی (004/0 = p)، قدرت عضلانی (048/0 = p)، استقامت عضلانی (001/0 = p)، چابکی (019/0 = p) و انعطاف پذیری (006/0 = p) نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است. نتیجه گیری: فعالیت بدنی آمادگی مرتبط با تندرستی زنان معتاد را بهبود بخشید. پیشنهاد می شود فعالیت بدنی در برنامه مرکز ترک اعتیاد قرار گیرد تا نتایج بهتری در رابطه با سلامت جسمانی معتادین به ثمر رسد.